Polyamorie: Helene is dolgelukkig met haar twee Jannen

Toch ging het zo, toen de 50-jarige Jan Keijzer zo'n drie jaar geleden als ICT'er aan kwam voor een update van de datingsite voor polyamoristen, die door Helene en haar 'eerste Jan' werd gerund. ,,Het voelde kloppend en Jan zei: ga het maar aan.'' De eerste ontmoetingen waren met zijn drieën. ,,We delen alles met elkaar. Het matchte aan alle kanten.'' Weliswaar hebben Jan en Jan geen seks met elkaar zonder Helene erbij, de liefde is er ook tussen hen.

Zo slapen ze met zijn allen in één, speciaal gemaakt bed. Ze delen Helene, die in het midden slaapt met aan elke kant een man met de naam Jan. Perfect uitgangspunt om lepeltje-lepeltje te liggen.

Helene is nog niemand tegen gekomen die daar gek tegenaan kijkt. ,,Ik heb nog nooit wat negatiefs gehoord. De meeste mensen vinden het juist lief en leuk als ze zien hoe we met elkaar omgaan. Dat geldt voor de kinderen van Jan Tromp, maar ook voor vreemden, bijvoorbeeld als we met zijn drieën hand in hand over straat lopen.''

En die Jannen zelf? Die zijn wars van jaloezie. ,,Als Jan Tromp tijd met mij alleen wil, dan maken we daar tijd voor. En sommige dingen gaan vanzelf. Met de één ga ik zwemmen, daar houdt de ander niet van. Squashen doen we dan weer met zijn drieën. Jan Tromp is een grote stoere knuffelbeer, die nooit boos wordt, ook niet als ik dat wel ben. Jan Keijzer is een gepromoveerd natuurkundige. Ik kan met hem filosoferen over het leven, biedt hem intimiteit die hij eerder niet kende. Hij kwam hier met zijn ziel onder zijn arm binnen na een relatie met een aseksuele vrouw. Met elkaar praten we continu, over wat we willen en wat we doen. Dat zorgt dat we het goed met elkaar hebben.''

Toch ziet Helene dat lang niet alle polyamoristen het zo getroffen hebben. Veel lijden omdat ze om hun relatie worden verketterd, of houden één partner geheim voor hun omgeving. ,,Er is zo veel verborgen leed in deze wereld, door afkeuring van de samenleving. Ik weet dat op onze facebookgroep 900 polyamoristen te vinden zijn, maar ik denk dat het er zo 10.000 kunnen zijn, doordat mensen er niet voor durven uit te komen. Ik raad deze levensstijl dan ook niemand aan. Als je gelukkig bent met zijn tweeën: houden zo. Dat is veel gemakkelijker, het scheelt vaak veel frustratie en verdriet. ''

Uit dat leed komt de wens voort die Helene nog koestert: dat polyamorie meer wordt geaccepteerd. Zodat trio's zoals die van haar niet worden buitengesloten door hun omgeving of soms zelfs hun eigen familie. Zagen mensen maar het geluk, dat ook te vinden is in de liefde voor meer mensen tegelijk. Dan zouden wellicht ook meer politieke partijen er wat voor voelen het gemakkelijker te maken om de financiële rompslomp te verminderen voor polyamoristen. ,,Een hypotheek afsluiten met zijn drieën is een ramp. Je kan daarnaast met maar één iemand fiscaal partner worden. Christelijke politieke partijen willen de regels daarvoor absoluut niet aanpassen. Partijen die daar wel voor voelen, zeggen dat het moeilijk te verwezenlijken is, ook omdat er gedwongen toestanden kunnen plaatsvinden.''

Maar boven dat alles viert bij Helene en haar mannen de liefde hoogtij. ,,Nu de tweede Jan er is, zou ik hem niet meer kunnen missen. Ik hoop dat we samen oud worden, dat we hier rondhuppelen of rondrijden in een rolstoel. Dan maken we het hier bejaardenproof, ook al moet daarvoor nog een hoop gebeuren. Of we verkassen naar een huisje in Frankrijk. Ik ben niet ingedut, maar mijn wilde haren ben ik kwijt.'' Wat blijft is een rijk leven. ,,Druk, bijzonder, met heel veel mensen om me heen.''