Panel proeft bonbons voor Valentijnsdag: liefde in een doosje

Als er één cadeau synoniem is aan Valentijnsdag, dan wel het doosje bonbons. Goed, de originaliteitsprijs zul je er niet mee winnen. Maar de sleutel tot menig hart is toch echt gesmeed van chocola. Daar komt bij dat die pralines met de jaren verfijnder zijn geworden. ,,Het zijn tegenwoordig vaak ware juweeltjes'', vindt patissier Marco Kruit, van de Leidse Banketbakkerij Jacobs, ook de testruimte van vandaag. ,,Neem alleen al het formaat. Niet lang geleden woog een bonbon 20 gram. Nu vaak nog maar de helft daarvan.''

Ook het hufterproof chocoladeharnas is in de moderne bonbon afgeslankt tot een flinterdun jasje dat bij het doorbijten een subtiel krakje geeft. Erbinnen wacht niet meer de eeuwige crèmevulling, maar een zijdezachte ganache in verschillende gradaties van vloeibaarheid. Zo is de bonbon verworden tot een minutieuze meesterproef voor de patissier. Helemaal omdat er in één doosje een keur aan smaken, texturen, kleuren en technieken gecombineerd dient te worden. ,,Het is de kick van ons vak om met al die mogelijkheden te spelen", vindt chocoladekunstenaar Peter Remmelzwaal.

Marco: ,,Een goede bonbon verdient het dan ook dat je er de tijd voor neemt.''

Peter: ,,Al zijn Nederlanders meer van het snel dooreten.''

Marco: ,,Ja, we leven toch in een moorkop- en tompoucencultuur.''

De vraag is dan ook in hoeverre de frisse wind in pralineland in het schap al voelbaar is. De panelleden proeven de inhoud van zes doosjes bonbons van wijd verkrijgbare (huis)merken: Australian, Leonidas, Delicata (Albert Heijn), Bonroyaal (Aldi), Cupido (Jamin) en Bel'Chic (o.a. Jumbo en Coop).

De laatste drie leveren een nogal traditioneel doosje af.

Voor geliefden met stevige trek kies je Cupido: een kiloknaller vol doorsnaaibonbons met een dik, maar smakelijk chocopantser, doch een saaie, zoete vulling. Bonroyaal wordt net iets beter beoordeeld: met het natuurlijke zuurtje van de zwarte bes als positieve uitschieter en de zanderige butterscotch als grootste teleurstelling.

Bij Bel'Chic dringt direct een lichte alcoholwalm de neus binnen. ,,Een trucje om lange houdbaarheid te garanderen'', constateert patissier Paul van Diemen. ,,Qua smaak voegt het niets toe.'' Net als Bonroyaal maakt het merk zich bovendien schuldig aan een beruchte list onder budgetbonbons: diverse pralines zijn bewust zo gevormd dat je zou zweren dat er een noot onder de chocola schuilgaat. Het tegendeel is waar.

Leonidas is wel voorzien van heuse noten. De variatie in vormen is groot en ook de vulling behaagt: smeuïge ganache en lekker fris fruit. Alleen de fors geschapen vierkantspralines van Australian scoren beter. Het jasje is dun, de chocolade lekker, de vulling gevarieerd en de eetbare zeefdrukjes zorgen voor een kleurrijk geheel.

De bonte selectie van Delicata had de winnaar naar de kroon kunnen steken. Met onder meer wasabi-limoen, ras el hanout en framboos-chili is dit met afstand het spannendste smaakpalet. Dat niet alle smaken even goed uit de verf komen ('Zodetandjes, die peper jongen!') en de technische uitvoering hier en daar te wensen over laat, is het huismerk vergeven. Dat de pralines ondanks een aangeduide houdbaarheid van nog ruim anderhalve maand, fikse tekenen van bederf vertonen, niet. De ganache is gortdroog, de chocolade wit uitgeslagen, de nootjes verkleurd en bij één bonbon is zelfs het schimmelen ingezet.

,,Dit had nooit meer verkocht mogen worden'', oordeelt Marco. ,,Voor mij zou dit reden zijn om de relatie te beëindigen'', grapt Paul. ,,Geef dan gewoon een goede reep.''