Lilian Marijnissen is
haar ouders geworden

Het gaf een soort rust. Het onvermijdelijke was eindelijk daar. Je kunt ertegen vechten, maar die vrouw zit in mijn dna.

Ik vraag me af of Lilian Marijnissen woensdag hetzelfde gevoel had, toen ze als kersverse leider van de SP, met de Kamerleden achter zich, op een podium stond te stralen. Zag ze zichzelf ook vanuit vogelperspectief? Zag ze ineens gebeuren wat ze in haar hart al jaren aan zag komen? De onvermijdelijke stap dat ze haar ouders is geworden?

Want ook al riep ze gisteren dat het voor haar helemaal niet zo vanzelfsprekend was dat ze fractievoorzitter zou worden van de SP, haar vader is een van de oprichters van die partij – tevens boegbeeld en partijgeweten – en haar moeder is ook al een leven lang politiek actief voor diezelfde partij. Zelf is ze al politiek actief sinds haar zeventiende, ging op haar achtste al met haar ouders in debat over het eten van vlees, en op haar tiende correspondeerde ze met vriendinnen over de nieuwe spelling van het woord ‘pannenkoek’. Dan ben je een serieuze kandidaat voor de politiek.

En woensdag was het eindelijk zover. Een nieuwe Marijnissen aan het roer bij de SP. Met het politieke instinct van zowel vader als moeder. Ze had ertegen kunnen vechten. Zoals ik jarenlang geen badjas heb willen dragen. Ze had iets heel anders kunnen gaan doen. Maar die ouders, ze zitten toch in je dna. Uiteindelijk zie je ze toch, in de spiegel.