Gillende sirenes: politieman Tom (21) racet naar brand in zijn eigen huis in Salland

Twee dagen na de verwoestende cafébrand in het dorp staat Tom te kijken naar wat ooit zijn plekje was. ,,Daar kwam ik tot rust. Kon ik een heftige dag bij de politie verwerken. Echt mijn plekje.’’

Hartman studeerde een tijdje in Schotland, voor hij op zichzelf ging wonen boven het café. Aan de zijkant van het café zat zijn ingang naar de bovenverdieping. Zat, want slechts een deurpost en wat bakstenen staan nog overeind. 

Terug naar maandagmiddag. Tom gooit net zijn oortje waar alle meldingen binnenkomen uit. Kort daarna wordt het onrustig op het bureau. ,,Een grote brand ergens in Raalte’’, hoorde ik. ,,Ik luisterde de portofoon terug en ik weet niet of ik het mij heb ingebeeld of dat het echt werd gezegd... ‘Lierderholthuis, brand in het café.’ Ik schoot omhoog. Op dat moment kreeg ik van de buurvrouw op mijn privételefoon een oproep. Of ik thuis was, want alles stond in de hens.”

Met grote spoed rijdt hij samen met een collega naar wat ooit zijn woning was. Bij aankomst wist hij al, er valt niets meer te redden. ,,Ik heb zelf nog geholpen met het afzetten van de straat. Het hele dorp liep uit. Ik werd direct ontzettend goed opgevangen door de collega’s uit Raalte, die ik ook ken. En dan besef je: alles is weg. Alles wat ik zelf bij elkaar spaarde en in elkaar zette. Bijvoorbeeld mijn bed, dat heb ik zelf gemaakt van steigerhout.’’

Op onderstaande beelden is te zien hoe het vuur om zich heen sloeg. Het verhaal gaat onder de video verder.

Het enige tastbare wat Tom heeft, zijn z’n mobiel en de kleding van de politie. ,,Ik zit momenteel in de regelmodus, zoals ik het zelf noem. Dinsdag ben ik maar een stapel nieuwe kleren gaan halen. Liep ik daar door de stad met die lompe schoenen van de politie.’’

Terwijl hij dat zegt, komt er een lach vanaf. ,,Ik betrap mij er zelf ook op hoe nuchter ik er in sta. Tot nu toe kan ik het goed verwerken. Maar als je dan even vanaf het dak van de buren naar binnen kijkt, komt het wel binnen.’’

Voorzichtig loopt hij een deel van het ingestorte café binnen. ,,De spelletjeskast staat er nog. En moet je kijken, die  Engelse vlag helemaal intact. Bizar.’’ Hartman legt uit waar tot maandagmiddag zijn keuken, woonkamer en slaapkamer zat. De contouren van zijn bed zijn nog zichtbaar. Tussen het puin ziet hij zijn computer. 

Hoe nu verder voor Tom? Hij slaapt momenteel in Heino, bij zijn ouders. Dat is een noodoplossing tot hij weer een plek voor zichzelf heeft. Naar eigen zeggen is woonorganisatie SallandWonen voor hem bezig. Het wrange is dat Hartman niet beschikte over een inboedelverzekering. Los van het feit dat hij geen geld terugziet, krijgt hij van geen één instantie hulp. 

,,De gemeente kan niet veel voor mij betekenen, hoewel burgemeester Martijn Dadema wel naar mij toe kwam tijdens de brand. Tof van hem. Maar bijvoorbeeld Stichting Salvage, ook niet. Zij helpen gedupeerden na een brand. Maar het gesprek was kort. Geen inboedelverzekering? Sorry meneer, punt uit. Gelukkig heb ik een fantastische werkgever, de politie. Die helpen waar ze kunnen. Maar dat geen instantie zijn poot uitsteekt, doet best pijn.’’