Garagebox-man uit Asten wil geen hulp

Een zorgmijder. Zo noemt iedereen die Michiel van Adrichem kent, de man die in Asten in een propvolle garagebox woont. Zelf vindt hij dat onzin. ,,Dat zegt de gemeente, maar ik ga gewoon naar een huisarts als dat nodig is." 

Irma van Goch, directeur van Onis Welzijn in Asten en Someren, weet dat Van Adrichem 'al heel lang in beeld is' bij het maatschappelijk werk. ,,Maar hij wil niets. Hij komt regelmatig bij onze kantoren binnen om ergens tegen te protesteren. Hij denkt dat hem onrecht wordt aangedaan. Iedereen doet moeite om iets voor hem te betekenen, maar dat gaat niet. Hij zit zo vast in wat hij zelf wil. Hij heeft geld, dus hij kan ervoor kiezen om niet in een garagebox te wonen. Daar wil je toch niet zijn?"

Aan zorgmijders valt niet veel te doen, zegt Jasper Ragetlie, directeur van de LEV-groep in Helmond. ,,De GGZ kan bemoeizorg leveren, maar in Nederland is het heel moeilijk om zorg op te dringen als je geen gevaar vormt voor jezelf of de  omgeving." Alleen dan kan een burgemeester iemand gedwongen laten opnemen. Maar dat is in dit geval niet aan de orde.  

Peet Leenen, met zijn broer eigenaar van de garagebox waar Van Adrichem huist,  zit erg in zijn maag met hun huurder. ,,Ik ga er twee, drie keer per week even heen om te vragen hoe het met hem gaat. Ik maak me erge zorgen over hem. Er moet iets gebeuren, hij moet geholpen worden."

Michiel van Adrichem ziet dat anders. Aan zijn vaste tafeltje in de bibliotheek van Asten vertelt hij over zijn leven. Geboren in Honselerdijk nabij Den Haag. Studeerde elektrotechniek aan de Technische Universiteit Delft. Werkte over de hele wereld. Kwam naar Brabant voor een baan bij Volvo Car in Helmond. Daar kreeg hij de ene reorganisatie na de andere over zich heen. In die tijd ging het mis met hem. ,,Ik heb een jaar niet kunnen praten. Dat gaat nu weer beter. Maar als iemand druk op mij uitoefent, kan mijn bewustzijn zomaar wegvallen. Terwijl ik wel gewoon blijf bewegen en praten."

Van Adrichem zorgt goed voor zichzelf. Om de dag neemt hij een douche in het truckershonk bij de parkeerplaats voor vrachtwagens bij het Nobis-hotel. Hij wast zijn kleren in de wasserette bij het Shell-station in het centrum. Hij ziet de gemeente Asten als verstoorder van zijn leventje. ,,Ze willen dat ik een bewindvoerder krijg via de kantonrechter. Dat wil ik niet, want dat kan ik niet tegen ze procederen."