Een staande ovatie voor Christien, die zich al veertig jaar met hart en ziel inzet als vrijwilliger

Eén voor één stappen de kinderen uit de straat naar voren en leggen ze een lintje op een tafeltje. Zelf geknutseld. Voor de één als blijk van waardering omdat hij altijd mag helpen met het bakken van appeltaart, voor de ander omdat ie wanneer hij maar wil kan grasduinen in een enorme verzameling Donald Ducks van Christiens eigen volwassen kinderen. Of omdat ie altijd wordt uitgenodigd om aardbeien te komen eten als de eerste oogst rijp is.

Christien kijkt sprakeloos toe. ,,Hier kan geen officiële uitreiking tegenop’’, zegt ze als de voltallige straat is uitgelopen om haar tijdens deze bijzondere lintjesregen toch in het zonnetje te zetten.