Meteren Jorrit met zijn moeder Anne Strik.<br />Foto William Hoogteyling — Meteren Jorrit met zijn moeder Anne Strik.
Foto William Hoogteyling © William Hoogteyling

Autistische Jorrit (13) reist wereld over dankzij knuffelhond Happy

Jorrit praat niet met vreemden en komt zijn huis amper uit. Te weinig energie. Toch is hij in Japan geweest en gaat hij binnenkort naar een wedstrijd van Real Madrid. Via Happy, zijn lievelingsknuffel. Binnenkort komt zijn boek uit. Allemaal zelf bedacht en bijna allemaal zelf gefotografeerd.

Margreet Terpstra 29-04-17, 09:12

Knuffelhond Happy zit in de vliegtuiggordel. Hij gaat sushi eten in Tokio. Maar hij is ook al in bomen geklommen, heeft een echo gehad en een gesprek met de kinderarts gevoerd. Allemaal voor zijn baasje: Jorrit Strik uit Meteren.

Net als veel andere jongens van 13 heeft Jorrit een grote hobby: gamen. Urenlang kan hij verdiept zijn in zijn spelletjes. Maar daar houdt de gelijkenis met zijn leeftijdsgenootjes wel zo'n beetje op. Want waar anderen naar school gaan, sporten en met hun vrienden chillen, zit de zoon van Anne Strik vooral op zijn kamer. Een ernstige maag-darmziekte met complicaties en klassiek autisme zorgen voor zijn geïsoleerde leven.

Ziekenhuisbezoeken

Hij raakte snel overprikkeld, maakte weinig contact. Hij zat vooral onder de tafel met zijn handen om zijn oren
Anne Strik, moeder Jorrit

Zijn ouders kletst Jorrit de oren van het hoofd, maar tegen vreemden zegt hij niets. ,,Hij is heel intelligent, maar is op sociaal-emotioneel gebied ongeveer 6 jaar'', legt zijn moeder uit. Dus een interview met Jorrit wordt lastig en hij komt ook niet zijn kamer uit, want hij krijgt net wiskunde. ,,Maar hij vindt het leuk dat het in de krant komt'', zegt ze met een glimlach. ,,Dat is goede publiciteit voor zijn boek, zegt hij.''

Het vroege leven van Jorrit is een aaneenschakeling van ziekenhuisbezoeken vanwege zijn darmproblemen. Hij krijgt nu al jaren voeding en medicatie via een permanent infuus in de bloedbaan. Eten of drinken doet hij niet. Op school werd al snel duidelijk dat de kleuter het niet trok: ,,Hij raakte snel overprikkeld, maakte weinig contact. Hij zat vooral onder de tafel met zijn handen om zijn oren." Hij kreeg de diagnose klassiek autisme en ging naar de gespecialiseerde St. Maartenschool.

Maar door zijn lichamelijke problemen gaat zijn energieniveau steeds verder achteruit, en sinds 3,5 jaar gaat hij niet meer naar school. ,,Hij schaakt wel, en goed. Maar ook daar moet alles op het juiste moment samenkomen: zijn gesteldheid, zijn energie." De trap opgaan lukt niet meer. In de uitbouw zit zijn kamer, de behandelkamer en de douche. De andere gezinsleden - vader Ron, moeder Anne en zus Lieke - zitten in de aangrenzende woonkamer, hij het liefst achter zijn eigen deur, begeleid door een van zijn ouders.

Fotograferen

Veel dingen die andere tieners zonder nadenken doen, zijn voor Jorrit dromen die nooit uitkomen. Maar daar staat hij niet te lang bij stil, vertelt Anne. ,,Hij heeft geen zelfmedelijden. Hij constateert het, en dat is het.'' En hij maakt plannen. ,,Hij kwam er ineens mee aan: ik wil een boek maken.''

Drie delen moet het tellen: één met foto's van Happy die dingen doet die Jorrit leuk vindt en kan, één waarin Happy de medische behandelingen ondergaat die Jorrit moet ondergaan, en één waar Happy de dingen doet die hij zou willen doen, maar niet (meer) kan, waaronder reizen. Alles fotografeert de tiener zelf, want dat is zijn tweede grote hobby. Behalve de reizen natuurlijk.

De knuffelhond heeft inmiddels al friet verorberd en pizza gegeten. Maar hoe krijg je een knuffel naar Japan? Dat bleek een eitje via Twitter. Een twitteraar uit Zeist las het verzoek en wilde de knuffel meenemen, een andere twitteraar uit het dorp wilde Happy wel naar de Japanreiziger brengen.

Kleine Happy

Nou ja, Happy: de echte, 'grote Happy', laat Jorrit niet gaan. Die troost hem als hij pijn heeft of verdriet heeft. Maar gelukkig heeft hij soortgenoten in allerlei soorten en maten, en 'kleine happy' mag op reis.

De reis naar Real Madrid was op dezelfde manier snel geregeld, en alleen een ritje naar het Colosseum in Rome staat nog op het verlanglijstje. ,,Hij bedenkt alles, van a tot z. Ik vind het een heel mooi plan.'' En niet alleen zij, merkt ze.

,,Het brengt de mensen die ermee bezig zijn ook wat. De mevrouw die naar Japan is geweest - ik heb haar zelfs nooit gezien - vertelde dat ze er echt anders door is gaan kijken. Ze liet de knuffel poseren met serveersters, Happy mocht in de cockpit. Ze mailde uiteindelijk wel honderd foto's. Het gaat om een knuffel, een levenloos ding, maar het laat zien hoeveel mensen er zijn die wat goeds willen doen.''

Het boek komt in de herfst uit, denkt ze. Zelf is Jorrit ervan overtuigd dat het een bestseller wordt. En wat hij dan met het geld gaat doen? Dat heeft hij ook al bedacht. ,,Games kopen.''