Wijkagent Paul Gabriels over Bergse Sterrenbuurt: 'We zijn de binding met de wijk kwijtgeraakt'

Een doordeweekse ochtend in buurthuiskamer 'Bij Bosshardt' aan het Zonneplein. Wijkagent Paul Gabriels (43) schuift aan de koffie met bewoners, vooral senioren. Gezellig gekeuvel, koekjes op tafel. De plek doet zijn naam eer aan. ,,Iedereen kan hier zijn verhaal kwijt. Je brengt mensen bij elkaar en bij de wijk. Niet alleen ouderen lopen binnen. Op woensdag is het kindermiddag. Maar we bieden ook teken- en taallessen'', zegt Carola Winters van het Leger des Heils.

Niet voor niets dus dat de wijkagent van Gageldonk en Warande daar eens in de twee weken spreekuur houdt. Wat speelt in de buurt, hoor je 'Bij Bosshardt'. Gabriels is amper bij de voordeur of hij wordt aangeklampt door een oudere man met boodschappentas. ,,Ze zijn weer bezig. Ze jutten mekaar gewoon op. Straks is het weer mis'', struint hij hoofdschuddend alweer verder.

Hoe fijn wonen het ook is bij het Zonneplein; in december waren er ernstige incidenten met jongeren. Overlast in een flatportiek, stenen- en vuurwerkgooiers, een uitgebrande auto met de jaarwisseling. Politie en burgemeester Frank Petter kondigden extra toezicht aan en vervanging van bewakingscamera's. Maar Petter beseft ook, zei hij vorige week tegen bewoners, dat gemeente en politie 'structureel aan de slag moeten met jongeren' in de Sterrenbuurt.

Precies dat laatste is door jarenlange bezuinigingen verloren gegaan, stelt Paul Gabriels vast. ,,Vroeger had je wijktafels, preventieprojecten voor jongeren. Die projecten missen we enorm. We zijn de binding met buurten kwijtgeraakt. Wat het probleem is met de jongeren? Dat we ze niet kennen, dat we niet vaak genoeg achter voordeuren komen.''

Natuurlijk kent de politie de gasten die in aanraking kwamen met justitie. Maar daarmee kent Gabriels lang niet alle jongeren van de Sterrenbuurt. ,,Ik investeer veel tijd en energie om jongeren tussen de 8 en 17 jaar in beeld te krijgen. Dat zijn er al gauw 50 tot 60. Tijdens mijn rondes door de wijk loop ik bijvoorbeeld binnen bij de atletiek op sportpark Rozenoord. Hoe komt het toch dat zo weinig jongeren uit deze wijk lid zijn van die verenigingen? Wat kunnen we doen om dat te veranderen?''

Stelregel van Gabriels: ellende met jongeren is te voorkomen door blijvend in deze groep te investeren. En ja, dat kost gemeenschapsgeld. De wijkagent is blij dat de gemeente via organisatie WijZijn een jongerenwerker heeft vrijgemaakt om iets te doen met jongeren in de buurt. ,,Voorlopig voor drie maanden. Hopelijk wordt dat structureel. ''

De wijkagent ziet graag een vaste ontmoetingsplek voor jongeren. ,,Een ruimte waar bijvoorbeeld ook sport en huiswerkbegeleiding kunnen landen.'' Het zijn langdurige trajecten, beseft Gabriels. ,,Bij incidenten is er ineens heel veel media-aandacht. Ook de politiek is plotseling in de wijk. Maar is er ook na de raadsverkiezingen bereidheid om geld uit te trekken voor jongerenwerk?'' Een parallel dringt zich op met de jongerenoverlast in 2016 in Borgvliet. Ook daar was er geen zicht meer op de buurt en is er behoefte aan een jongerenwerker.

Gabriels is steeds meer tijd kwijt aan mensen die geestelijk de weg kwijt zijn: daklozen, zorgmijders en verwarden. Elke donderdag schuift hij aan bij het overleg met GGD, GGZ, Maatschappelijke Opvang en corporatie Stadlander. ,,Wekelijks passeren daar al gauw twintig schrijnende situaties.''

Oplossingen zijn niet altijd ingewikkeld. Voor de drie Heiningenflats in Oost -waar zo'n 23 nationaliteiten samenwonen- is sinds ruim een jaar Theo de Bruijn aangesteld als huismeester. Hij komt bij klachten direct in actie, als het moet samen met de politie. Dat werkt geweldig. ,,Bewoners willen geen telefonisch keuzemenu, maar persoonlijk contact. Ik luister en begeleid. Dat geeft rust.''

Gabriels: ,,Goed plan om ook in de Plejadenflat een huismeester aan te stellen?''