Om je dood te lachen

Blijkbaar heeft onze Piet dat nieuws nu pas opgesnoven. En hij vindt het een schande. ,,Wie zet op zo'n fantastische plek een autowasserij? Dit is een gemiste kans.'', verweet hij de wethouder. Want ooit had de stad mooie plannen om er een eigentijdse stadspoort te maken. Om dit doodse stukje stad te laten herleven. Een mooie droom. Zoals er helaas wel meer zijn. 

Neem nou de vesting. Wat? De vesting? Die is er toch niet meer? Jaaaa. Dat klopt helemaal. Maar Bergen op Zoom heeft ontdekt dat onze voorouders om de dooie dood niet dom waren. Slopen? Doen we. Maar dan alleen wat boven de grond uitsteekt. De rest lieten de slimmeriken gewoon zitten. Met als gevolg dat er bij elke spa die de grond ingaat wel iets van die vesting tevoorschijn komt. In de voorbije decennia is dat massaal gesloopt. En nu ineens is wat er nog zit ontdekt. De vesting die er niet meer is als toeristische trekker. Een slim idee. Als je dat goed aanpakt. De eerste schetsen van hoe dat moet zijn er. Wat dood is komt weer tot leven. Virtueel is alles mogelijk. 

En daar mocht de gemeenteraad deze week zijn zegje over doen. Wat meteen opvalt: de superlatieven. Dit is niet zo maar een goed idee, dit is 'een schitterend verhaal'. Doorslaan heet dat. Nog beter: een dooddoener. Ok. Als het allemaal lukt om toeristen een rondje vesting-die-er-was te laten doen, is dat prima. Maar overdrijven? Da's nou typisch Bergs. Zoals deze van Toine van Steenpaal van Lijst Linssen. ,,Maak van Bergen op Zoom de stad die je eens in je leven bezocht moet hebben.'' Zoiets als de bekende uitdrukking over de maffiose afvalstad Napels. Bergen op Zoom zien en dan sterven. Om je dood te lachen.