Niet alleen mensen gingen het natuurijs op

Wat hebben we genoten hè! Even ouderwets winter met sneeuw, ijs, schaatsen en tinteltenen. De somberaars hadden de winter al afgeschreven, maar plotseling hield de kou ons allemaal in zijn greep.

Maar de mooiste ijsgangers zag ik in gebieden waar de schaatsers niet kwamen. Een normaal altijd schuwe roerdomp liep met grote passen rond een wak, een ree schuifelde als een dame op veel te hoge hakken een ven over. En een koppel zwanen dacht te landen in een kabbelende kreek maar maakte gezamenlijk de uitglijder van de week.

De eerste van allemaal was Reintje de vos. Slim als ze zijn gebruiken ze het ijs meteen om de anders onbereikbare rietkragen af te speuren naar prooi. Daarbij durven ze soms al over één nacht ijs te gaan! Tijdens één van de koudste ochtenden stond ik diep weggedoken in m'n winterpak bij zo'n rietkraag. Een koppel vossen liep over het ijs, duidelijk een beetje verliefd.

Totdat een derde Reinaert verscheen, met z'n neus op hun spoor en steeds luid keffend, zoals vossen dat doen in de ranstijd (paartijd). Pal voor m'n neus joeg hij de andere rekel (mannetjesvos) weg en na weinig omhaal werd de moer (vrouwtje) vlak voor m'n neus beslagen. Dat heeft niets met 'goed beslagen ten ijs komen' te maken, maar zorgt over zo'n vijftig dagen wel voor jonge Reintjes.