Ruud: ,,Precies één jaar heb gevoetbald in mijn jonge jaren, in Oud-Gastel, waar ik oorspronkelijk vandaan kom. Het was gewoon niet zo mijn ding.” 

Maar toen hun zoon Rick begon met voetballen bij Dosko, trok hij met veel plezier toch weer terug naar de velden. ,,Op een gegeven moment sta je langs de lijn en denk je: zou ik nog ergens bij kunnen helpen? Ineens loop je dan met een jerrycan met limonade voor die kinderen rond het veld. En dan komt al snel de vraag of je iets voor de jeugdcommissie wil doen. Van het een rolde ik zo in het ander.”

Lachend: ,,Je kunt dus wel stellen dat we als gezin het Doskovirus te pakken hebben.”

Terugkijkend op zijn tijd bij de Bergse voetbalclub, komen er tal van mooie herinneringen boven bij Ruud. ,,Ik ben betrokken geweest bij de wedstrijd tegen PSV, dat was echt mooi. Maar ook de periode dat Dosko hoofdklasse speelde staat me nog goed bij. We moesten toen het hele land door voor wedstrijden, soms zat je twee uur in de bus. In die tijd heb ik veel nieuwe mensen ontmoet en de sfeer in de bus was fantastisch.”

Het voetballen zelf zat dan nooit zo in Ruud, het regelen en organiseren wel. En dat blijft hij voorlopig doen. ,,Dosko is een hele mooie club, die open staat voor alle soorten mensen. Autochtonen, allochtonen, vrouwen… Iedereen is welkom. Voor dit lintje doe ik het trouwens niet, maar de waardering die ik nu krijg vind ik wel heel erg mooi.”