Joocke: ,,Ik was 8 jaar toen we vanuit Haarlem naar Hoogerheide verhuisden. Ineke werd mijn klasgenootje, in de vierde klas van de Heilig Hartschool, bij de nonnen.”
Ineke: ,,Ik vond je heel bijzonder. Ik weet nog dat we bij jou thuis zelf T-shirts gingen verven en dat je altijd oorbellen in allerlei kleuren had en bijzondere kettingen.”
Joocke: ,,Ik heb me die eerste tijd heel eenzaam gevoeld. Iedereen sprak dialect, ik kon de mensen amper verstaan.”
Ineke: ,,Ik heb toch nooit zo plat Hoogerheis gesproken? Ik was een dorpskind, jij een stadsmeisje.”
Joocke: ,,Jij hebt me echt opgevangen in die tijd. Ik kwam vaak bij jullie thuis. Je moeder kon lekker karbonaadjes maken. Jullie hadden ook altijd iets lekkers bij de koffie.”
Ineke: ,,Je wordt niet bewust vriendinnen, dat groeit vanzelf. In die tijd was je meer en intenser bij elkaar. We bleven ook vaak bij elkaar slapen. Het was een kleine gemeenschap, heel hecht.”
Joocke: ,,Daarna zijn we samen naar de Matthias Wolf Mulo gegaan, ook in Hoogerheide. Wij waren de laatste lichting in 1968 die nog in dertien vakken eindexamen deed. Het hoofd van de mulo was een vooruitstrevende non, zuster Franciscus. Ik heb onvoorstelbaar goede herinneringen aan die tijd.”
Ineke: ,,De eerste paar jaar zat die school nog in het oude klooster in Hoogerheide. De jongens-mulo was een paar straten verderop. Na onze schooltijd hebben we altijd contact gehouden. Ook met onze andere vriendin, Marian Brooijmans.”
Joocke: ,,Volgend jaar vieren we onze 60-jarige vriendschap. We hebben van kinds af aan alles van elkaar meegemaakt. Hebben elkaars ouders nog gekend, de huwelijken, we waren zelfs tegelijkertijd zwanger. Ik was drie maanden later uitgerekend. Ik heb jouw zwangerschapskleding nog gedragen. Die kinderen worden nu 43.”
Ineke: ,,Ja, het is voorbijgevlogen! Die band blijft hecht. We zien elkaar maar een paar keer per jaar. Wij zijn niet van die vriendinnen die constant op elkaars lip willen zitten, maar we hebben vaak aan een half woord genoeg.”
Joocke: ,,Wij kunnen ook alles tegen elkaar zeggen.”
Ineke: ,,Ja, het is niet oppervlakkig. Dan denk ik, misschien heeft ze toch gelijk. Wij hebben nog nooit ruzie gehad. Ook niet met Marian en die is veel directer dan wij zijn. Wij zijn subtieler.”
Joocke: ,,Ja, dat directe is dan ook wel weer verfrissend.”
Ineke: ,,Ik ben een stier, Joocke is leeuw. We hebben allebei dat zelfstandige, maar ook ieder onze eigen mening en interesses.”
Joocke: ,,Ik ben de laatste jaren erg bezig met het energetische en spirituele en heb een opleiding gevolgd tot Reiki Master.”
Ineke: ,,Daar ben ik dan net iets nuchterder in, maar het interesseert me wel.”
Joocke: ,,Marian moet er niks van hebben, maar met haar kan ik het ook wel delen.”
Ineke: ,,Dat is het respect voor de levenskeuzes die je maakt. We zitten op dezelfde golflengte. Je keuzes zijn altijd goed.”
Joocke: ,,Wij kunnen echt blij zijn voor elkaar, maar ook in slechte tijden staan we voor elkaar klaar. Wij hebben elkaars lief en leed meegemaakt. Bij scheidingen, iets met de kinderen, of toen mijn ouders overleden, Ineke was er altijd voor mij.”
Ineke: ,,Ja, wij zijn wel van de trouw. Ik ben heel vasthoudend. Als ik ergens aan begin, maak ik het af.”
Joocke: ,,Dat is je stierenkant.”