Brandweer zet zich schrap voor bosbranden: ‘Laten we maar hopen dat het snel gaat regenen’

,,Bij een natuurbrand telt echt iedere minuut”, weet boswachter Erik de Jonge. ,,Het kan het verschil maken  tussen een brand die we bijtijds weten te blussen tot een oncontroleerbare brand waarbij heel veel natuur verloren gaat.”

De Jonge die samen met twee andere collega's het beheer voert over 4.000 hectare natuur op de Brabantse Wal is met de gortdroge natuur en hoge temperaturen al een tijdje extra alert op branden. Fase II is van kracht, de hoogste alarmfase als het gaat om natuurbranden in Nederland, vergelijkbaar met code oranje/rood die we voor andere situaties kennen.  

Voor de brandweer betekent dat extra voertuigen en manschappen die gereed staan, mocht het mis gaan. ,,Op die manier hebben we de grootste kans het vuur snel onder controle te krijgen”, geeft een woordvoerder van de Veiligheidsregio West-Brabant waaronder de brandweer valt, aan.

Voor De Jonge betekent fase II nog beter opletten. Maar gericht surveilleren door de natuur is er niet bij. Daarvoor is het gebied simpelweg te groot. De Jonge: ,,We moeten het echt van het publiek hebben. Als die een brand zien: direct bellen met 112!”

De Jonge en de andere boswachters staan in nauw contact met de brandweer. In geval van brand worden ook zij direct door de meldkamer gebeld. De Jonge: ,,Wij zorgen dat we dan ook direct ter plekke zijn. Niet om te blussen maar om de brandweer aanwijzingen te kunnen geven. Waar kunnen  ze bijvoorbeeld snel aan water komen. Dat soort dingen.”

In tegenstelling tot Zuid-Europa waar de ene bosbrand na de andere uitbreekt, is het hier vooralsnog rustig. De Jonge: ,,We hebben in het voorjaar, in april, wat branden gehad. Mei en juni zijn normaliter altijd wel rustig als het om brand gaat. De natuur is dan erg groen, dan heeft vuur niet zoveel kans. Nu wel. Laten we maar hopen dat het snel gaat regenen.”

Overigens gaan ze bij onze zuiderburen verder als het gaat om het voorkomen van natuurbranden. In Vlaanderen worden kwetsbare natuurgebieden tijdelijk afgesloten voor het publiek. Hier gebeurt dat vooralsnog niet. ,,Of we dat hier ook zouden moeten doen?”, retourneert De Jonge de vraag. ,,Dat is niet aan mij. Maar ik ben er wel voor dat we zoveel mogelijk doen om die branden te voorkomen. De grootste brand die ik heb meegemaakt was in 2011 op de Kalmthoutse Heide. Nou, dat wil je nooit meer!”

Bij de brand elf jaar geleden ging 625 hectare heidegebied aan vooral de Belgische kant in vlammen op. Destijds werd gesproken over de grootste ecologische ramp die Vlaanderen ooit had getroffen.