Een schitterend volhardend jubileumconcert in Putte

Nog waarschijnlijker is dat het publiek bekend is met het hoge musiceer niveau van het opvallend jonge orkest. Ondanks het overladen programma weet het orkest de toehoorders daardoor tot de laatste noten aan de stoel gekluisterd te houden. Dat is voor een orkest dat bijna hoofdzakelijk uit koperwerk instrumenten bestaat best een knappe prestatie. 

Van Hoof schetst bij ieder nummer het passende tijdsbeeld. De door filmbeelden vergezelde reis door de tijd onder de titel Up to Date wordt zo extra boeiend. Ook de keuzes van het gekozen repertoire zijn voor een breed publiek aansprekend en herkenbaar. Het orkest doet zijn naam De Volharding daarbij eer aan. Terwijl dirigent Pierre van Broekhoven de touwtjes stevig in handen houdt, volhardt de fanfare gedurende het hele concert in zijn niet aflatende energie en speelse accuratesse. 

Het openingsnummer Fanfare for Helena van M. Remmers, dat staand voor het publiek wordt gespeeld, klinkt meteen indrukwekkend. De prachtige balans tussen de verschillende instrumentengroepen is opvallend. Dat De Volharding pittig kan feesten wordt extra onderstreept in de Grenadiers Mars van F. Dunkler. De vertrouwde klanken van de Glenn Miller Medley nodigen bijna uit om met de getoonde filmbeelden mee te swingen. In de bewerking van J. Offenbach's opera Orpheus in de Onderwereld wordt het publiek door het orkest betoverd door het rijk genuanceerde kleurenpalet. 

Vanzelfsprekend ontbreken hier de Can Can filmbeelden niet. Eigenlijk valt er, op een enkele uitglijder na zoals in Eloise van P. Ryan, nauwelijks iets af te dingen op het hoogstaande musiceer niveau. Solo's van onder meer Rachel de Bruijn op altsax en trompettist Mark Roozeboom verraden het individuele hoge niveau van de ruim 30 orkestleden. 

De expressieve vertolking van het beroemde Adiós Nonino van A. Piazolla door de talentvolle sopraansaxofonist Anneke de Bruijn klinkt haast even ontroerend als de versie van bandoneonist Carel Kraayenhof. Na de pauze verandert het orkest de opstelling en speelwijze in die van een bigband. Het programma wordt zowaar nog luchtiger met een bezoekje van de Sint als komische onderbreking. Met de vertolking van Brabant blijkt Putte met Van Hoof ook een eigen talentvolle Guus Meeuwis in huis te hebben. 

Met zijn warme stemgeluid en gevoel voor entertainen krijgt hij de hele zaal zowaar in een nog uitbundigere stemming. Het aantrekkelijk zwoele stemgeluid van de plaatselijke vedette Patty van de Poel wordt in Valerie van Amy Winehouse door het orkest jammer genoeg wat overstemd. Het mag de pret niet drukken: de feeststemming blijft tot en met het slotnummer Cervo Primavera van R. Cocciante prima overeind.