Sexy en snel: rijden met de Porsche Taycan Sport Turismo

De Porsche Taycan heeft in rap tempo de harten van Porsche-liefhebbers veroverd. Inmiddels heeft dit volledig elektrische model qua verkopen wereldwijd de Porsche 911 al ingehaald. Vorig jaar verkocht Porsche 41.000 exemplaren van de Taycan. De auto is vooral populair in landen als Noorwegen, Duitsland, België en het Verenigd Koninkrijk. Nederland doet het ook uitstekend met 630 verkochte exemplaren in het afgelopen jaar en de nieuwe Sport Turismo zal die populariteit ongetwijfeld alleen maar verder vergroten.

Het nieuwe model combineert namelijk de sportiviteit van de sedan met de functionaliteit van de Cross Turismo. De extra hoofdruimte achterin en de grotere kofferbak waren al beschikbaar in de Cross Turismo, maar dan moest je wel de terreinwagen-uitstraling voor lief nemen en verplicht betalen voor vierwielaandrijving. Dat leidt al gauw tot torenhoge aanschafprijzen. De nieuwe Taycan Sport Turismo is met een vanafprijs van 90.800 euro voor de achterwielaangedreven versie slechts 1600 euro duurder dan de sedan. Ook is dit model leverbaar als 4S, GTS, Turbo en Turbo S.

De stationwagon oogt niet alleen oneindig veel sexyer dan de sedan, maar biedt ook nog eens een centimeter meer hoofdruimte voorin en 4,5 centimeter meer achterin. Ook is er plek voor drie personen op de achterbank en is de kofferruimte groter en gemakkelijker te bereiken. De grootte hangt af van de uitrusting. In combinatie met het Sound Package Plus heeft hij een inhoud van 446 liter, tegenover 407 liter voor de sedan. Met het Bose Surround Sound System aan boord is dat 405 liter. Met neergeklapte achterbank is er minimaal 1.171 en maximaal 1.212 liter bagageruimte beschikbaar. Onder de voorklep zit nog een opbergvak met een capaciteit van 84 liter.

Helaas ontbreekt bij het achterwielaangedreven instapmodel ook een sperdifferentieel en dan kom je - ook met winterbanden - geen besneeuwde bergpas op. Met de vierwielaangedreven varianten 4S, Turbo en Turbo S lukt dat wel. Op een speciaal voor ons geopende bergpas in Oostenrijk beperken we ons tot voorzichtige schuifsessies en licht doordraaiende wielen wanneer de neus van de auto rechtuit wijst, maar dat er bergen grip zijn, is wel duidelijk. Op de schoongeveegde wegen in het dal valt juist de stilte in het interieur op. Niet alleen het ontbreken van motorgeluid, maar ook de afwezigheid van omgevingsgeluid, windgeruis en geluiden van het onderstel maken indruk.

Je schiet kortom in een soort rustgevende cocon richting de einder. Het onderstel slokt oneffenheden op alsof ze niet bestaan en door de overbemeten remmen en alerte besturing voel je je meteen compleet vertrouwd met de auto. De stoelen zitten goed en het zicht rondom is voldoende. De achterruit had iets groter mogen zijn. En de ruitenwisser ook. Het schoongeveegde vlak van de wisser is niet groter dan dat van een Japanse waaier.

Ook hadden we graag een iets dikker stuur gewild. Kennelijk is het opzettelijk minder dik dan in een 911 en dat is prima voor de basisversies, maar ter onderscheiding had dit in de Turbo en Turbo S wel meerwaarde gecreëerd in onze ogen. Opvallend is dat het onderstel van de Sport Turismo minder rubberachtig aanvoelt dan bij de sedan. Kennelijk konden de onderstelmannen nog wat extra verfijning uit de veerpoten persen. Ook maakt het onderstel nog minder geluid bij het raken van korte oneffenheden.

Hét grote sensatiestuk van de Sport Turismo is - net als bij zijn elektrische soortgenoten - uiteraard de acceleratie. Voor osteoperosebotten en kindernekjes geldt acuut breekgevaar. Minstens net zo schokkend zijn de tussensprints. Inhalen is kinderspel door de enorme trekkracht en ook boven de 200 km/h versnelt de auto met veel geweld. Niet verrassend met vermogens van respectievelijk 408, 530 en 761 pk voor het basismodel, de 4S en de Turbo S. Die laatste versie is goed voor een 0-100-tijd van 2,8 seconden en heeft een topsnelheid van 260 km/u.

Vooral in de bochten en bij het aanremmen voelt de ruim twee ton wegende Taycan minder zwaar aan dan je op basis van zijn gewicht zou vermoeden. Opvallend is dat de Taycan de achterin geplaatste motor heeft voorzien van een tweetrapstransmissie. Hierdoor kan dit model een snelle acceleratie combineren met een lager verbruik op hoge snelheden. Wat Porsche goed heeft weggewerkt, is het ietwat synthetische gevoel van de eerste Taycans. Op de een of andere manier is de Taycan nu een leukere auto geworden om mee te rijden. Het zal aan de verdere verfijning van het onderstel liggen en niet omdat deze ‘stationwagon’ leidt tot duidelijk andere rijeigenschappen.

De ergonomie is prima, maar de ruimte is ook in deze Taycan Sport Turismo beperkt. Dat merk je vooral aan de kleine voor- en achterdeuren. Hierdoor is in- en uitstappen minder gemakkelijk dan je denkt. Het is een van de weinige nadelen van de Sport Turismo. Het grootste voordeel is de geringe meerprijs van deze carrosserievariant en de mogelijkheid om een enigszins betaalbare achterwielaandrijver te kopen, die ook qua prestaties niet teleurstelt. Het 408 pk sterke basismodel sprint al van 0-100 km/u in 5,4 seconden en de topsnelheid bedraagt 230 km/u. Daar is niets Porsche-onwaardigs aan.