Krachtig en open: zo rijdt de nieuwe Ferrari Portofino

Het gaat Ferrari voor de wind. Afgelopen jaar verkocht het Italiaanse sportwagenmerk een recordaantal van 8.398 auto’s. Dat is vijf procent meer dan in 2016. Ferrari boekte vorig jaar een nettowinst van 537 miljoen euro. Dit jaar denkt Ferrari minstens 9.000 auto’s aan de man te brengen; een mijlpaal die oorspronkelijk pas volgend jaar zou worden bereikt. Daarbij rekent Ferrari onder meer op de nieuwe Portofino.

De Portofino is een doorontwikkeling van de California – een auto die nou niet direct overladen werd met complimenten toen deze in 2010 werd geïntroduceerd. Dat kwam deels doordat dit model zwaarder was dan de 599 GTB Fiorano, maar minder sterk dan de F430. Een dodelijke combinatie voor het imago van de California. De tweede generatie met aanzienlijk meer vermogen kon deze omissie niet meer wegpoetsen. Raar eigenlijk, want de auto reed best goed.

Ferrari wilde bij de achterwielaangedreven Portofino overduidelijk af van dit imago van ruwe bolster, blanke pit, want de nieuwkomer heeft een 600 pk sterke achtcilinder onder de kap met twee turbo’s. De krachtsexplosies van de turbomotor zijn verrassend. Letterlijk. Ook en vooral omdat je moeilijk aanvoelt waar de grens ligt tussen grip en slip. Bij de voorzijde is dit allemaal prima voor elkaar. De auto stuurt ondanks zijn lange neus gretig in en stuurt voorbeeldig, maar de relatief los aanvoelende achterkant blijft verraderlijk.

Ook het motorgeluid is imponerend. Een tikje té imponerend zelfs. Vooral omdat de kleppen in het uitlaatsysteem een geheel eigen leven leiden, waardoor de uitlaten meestal te onpas een brul uitstoten die in Italië weliswaar wordt beloond met een dikke duim, maar die je in veel andere landen ongetwijfeld op een andere vinger komt te staan. Leuk als je ervoor kiest, maar er valt weinig te kiezen. Hou je klep dicht, denken we regelmatig, maar die knop kent de Portofino niet. En snel opschakelen maakt het alleen maar erger. Geen auto voor introverte persoonlijkheden dus.

Eenmaal buiten de bewoonde wereld leren we de auto weer waarderen, wanneer we met geopend dak langs de Adriatisch kust flaneren. Het windschot houdt de inzittenden goed uit de wind, de zitpositie is prima en het luxueuze interieur met zijn op de Formule 1 geïnspireerde stuurwiel weet precies de juiste snaar te raken. Ook qua ergonomie klopt het allemaal aardig. Alleen instappen met geopend dak is even oppassen, want door de ver naar achteren doorlopende voorruit loop je het risico dat je je hoofd stoot tegen de hoek van de voorruitstijl. Achterin zitten is nauwelijks te doen, maar bij de Porsche 911 zijn de zitjes achterin ook uitsluitend bedoeld om even iemand naar het station te brengen en die flexibiliteit is een sterk punt van de Portofino.

Een nog sterker punt is het stalen klapdak. Het prachtig ogende stalen klapdak. Want daar waar zijn voorganger was ontworpen als een cabriolet waarop men later een stalen dakconstructie tekende, opereerde men bij de Portofino omgekeerd. De auto is ontworpen als coupé en dat is ‘m aan te zien. Zelden zagen we een dakconstructie zo mooi passen op de carrosserie. Een ander sterk punt is dat de bagageruimte goed bruikbaar is, ook wanneer het staketsel van stangen en opgevouwen stalen platen daar onderdak heeft gevonden. De transformatie van cabriolet naar coupé duurt slechts enkele tientallen seconden en de voorstelling kan gestart worden bij snelheden tot 40 km/u.