Karakter nieuwe Land Rover Defender gesmoord door de moderne tijd

Al heeft de nieuwe generatie weinig gemeen met het origineel, bij Land Rover zijn ze trots op de nieuwe Defender. Een Nederlandse verkoper noemt het 'moedig' om met een opvolger van het oer-model te komen. Maar met moed heeft het weinig te maken. Sterker nog: er is weinig fantasie voor nodig om het nieuwe model te zien als een gemakzuchtige poging om een iconische naam maximaal uit te melken door op een bestaand onderstel een koetswerk met een paar stoere Defender-kenmerken te plakken.

Overduidelijk zijn de eigenaren van de oorspronkelijke Defender niet de potentiële kopers van het nieuwe model. Het oermodel, dat 29 januari 2016 ten grave werd gedragen, was namelijk heel veel van wat het nieuwe model niet is.

Volgens de legende ontstond het ontwerp in 1947, toen de broers Maurice en Spencer Wilks het eerste model met een stok in het zand van Red Wharf Bay schetsten, een strand op het eiland Anglesey in Wales. Ze wilden een robuust, overal inzetbaar voertuig met vierwielaandrijving creëren. Een werkpaard dat geschikt was voor boeren die hun hooi, vee en bouwmaterialen achterin konden gooien, zonder dat ze zich zorgen hoefden te maken over schade.

Omdat de auto kort na de oorlog werd gebouwd, moest de carrosserie van aluminium worden gemaakt en de kleur groen of grijs zijn. Aluminium was volop voorradig van beschadigde oorlogsvliegtuigen en hetzelfde gold voor de kleuren legergroen en marine-grijs.

De auto beleefde zijn première op de Nederlandse AutoRai op Koninginnedag in 1948. Publiek en pers reageerde enthousiast en 22 jaar lang bleef dit het enige model van het merk, tot in 1970 de Range Rover op de markt verscheen.

Militairen, hulpverleners in Derde Wereldlanden en avonturiers zweren decennialang massaal bij hun Land Rover Defender. De auto bewijst zijn nut als terreinwagen en wordt beroemd als dé 4x4 die alle terreinen kan bedwingen, van de steppen in Mongolië tot de flanken van de Kilimanjaro. Hij was jarenlang de dienstauto van het Nederlandse leger en heeft fans over de hele wereld, tot de Britse koningin Elizabeth aan toe.

Groot voordeel van deze bruikbare Land Rover was zijn ‘low tech’ opzet. Met een schroevendraaier, hamer en bahco kom je al een heel eind als er wat te repareren valt. Wel zo handig in de woestijn of de jungle.

Helaas geldt dat niet voor zijn opvolger, waarbij de meeste reparaties via een diagnosestekker zullen verlopen. De kans is dan ook klein dat het nieuwe model, boordevol elektronica, wordt ingezet bij levensreddende vredesmissies of humanitaire expedities. Dit is eerder een stoer ogende mooiboy met kunststof traanplaatstukken op de motorkap, die met de juiste marketingcampagne wellicht voldoende avontuurlijkheid zal afstralen op zijn kopers.

Dat moeten overigens wel redelijk gefortuneerde klanten zijn. Want dankzij een bpm-afdracht van zo'n 40.000 euro (te wijten aan de hoge CO2-uitstoot) kost de goedkoopste uitvoering - de later leverbare, korte Defender 90 - al 94.300 euro. De door ons gereden langere Defender 110 kost minimaal 101.300 euro.

Wat krijg je daarvoor? Allereerst een nogal lui vormgegeven auto. De voorkant is een uitzondering: de nieuwe Defender heeft een stoer, eigen gezicht en ook genoeg uitstraling. Als je die in je achteruitkijkspiegel ziet, heb je al snel de neiging de rechterbaan op te zoeken.

De zitpositie is heerlijk hoog. Als we tijdens deze eerste kennismaking een BMW X6 inhalen, kijken we letterlijk neer op de bestuurder van deze grote SUV. En nog meer dan de Discovery en Range Rover is ook deze Defender een auto waarmee je in het terrein heel ver komt. Hij kan door 90 centimeter diep water rijden en is door zijn extreem grote 'vrijloophoeken' zeker geschikt voor het zware werk.

Tel daarbij op de tegen vuil, vocht en vlekken beschermde bekleding en een bagageruimte die je met een hogedrukreiniger kunt afspuiten en je weet dat er goed is gekeken naar zijn inzetbaarheid als terreinauto.

De Defender heeft standaard vierwielaandrijving, een tussenbak met hoge en lage gearing, een centraal differentieel en een sperdifferentieel achter. Standaard staat hij op stalen vering, maar ook luchtvering en elektronisch geregelde schokdempers behoren tot de mogelijkheden.

De door ons gereden versie is een redelijk luxueus uitgeruste P400, voorzien van een 400 pk sterke zescilinder lijnmotor. Dit blok maakt de auto razendsnel. Niet alleen qua acceleratie (0-100 in 6,1 seconden) maar ook tijdens tussensprints, dankzij de enorme trekkracht (koppel: 550 Nm).

Het rijkarakter blijkt goedmoedig. De carrosserie voelt wat zwaar aan. Dat merk je vooral in bochten, maar het ESP-systeem grijpt snel in. De vering is in de basis comfortabel, maar de demping blijkt aan de stugge kant. Dwarsrichels en korte oneffenheden voel je vrij goed. Remmen en sturen doet de auto als de beste.

Het hele off-roadverhaal geloven we direct, gezien de rijke erfenis van Land Rover. Maar het ontbreekt deze auto vooral aan karakter. Als je achter het stuur je ogen dichtdoet, waan je je in een Discovery. En als je ze opendoet eigenlijk ook. Als geen andere auto maakt deze nieuwe Defender duidelijk dat het creëren van een retro-auto voorwaar geen sinecure is. Helemaal onlogisch is dit niet. De moderne tijd eist nu eenmaal dat auto's voldoen aan veiligheidseisen en daarvan is het authentieke karakter van de Defender deels het slachtoffer geworden.