Hoe Unitas’30 de voetbalpiramide bestormt: van ‘club waar je niet zo graag kwam’ naar voorbeeldvereniging

,,Het was vroeger geen prettige club om te komen en er waren nog wel eens relletjes”, blikt de huidige hoofdtrainer Juliën van Vugt terug. Hoe anders is het tegenwoordig. Met een jong team, grotendeels gevormd door jongens die uit de eigen jeugd doorgestroomd zijn, is de voetbalpiramide bestormd en wil het een vaste verblijfplaats in de vierde divisie bemachtigen.

,,We hebben veel te danken aan oud-voorzitter Jan Willemse. Hij dacht veel na over voetbal en welke faciliteiten daarvoor nodig waren”, vertelt Van Vugt. ,,Het was zijn ambitie om Unitas’30 zo hoog mogelijk te laten voetballen. De hoofdklasse was een doel”, vertelt ook Cees van de Luijtgaarden, verantwoordelijk voor de samenstelling van de selectie en schoonzoon van de overleden oud-voorzitter.

,,Hij had een dikke vinger in de pap toen de accommodatie vernieuwd werd. Door niet te verhuizen, maar het huidige complex op te knappen en verschillende kunstgrasvelden aan te leggen bespaarde de gemeente bovendien een hoop geld”, vertelt Van Vugt. ,,Dat is voor mij het begin van de ommekeer geweest.”

En die ommekeer was hard nodig want Unitas’30 was tussen 2010 en 2012 in twee jaar gedegradeerd van de eerste klasse naar de derde klasse. ,,En bij de jeugd ging het vervolgens wel goed, maar het eerste team kwam niet uit de derde klasse”, weet Van de Luijtgaarden. De club besloot een andere weg in te slaan.

,,Er is gestopt met het betalen van spelers en steeds weer buitenstaanders aan te trekken. Unitas’30 is een club waar je bij moet horen. Daar past niet iedereen bij. We doen het met eigen mensen. De trainers zijn van de club zelf, er staan goede jeugdtrainers op de selectieteams in de jeugd en jeugdspelers krijgen de kans in het eerste team”, somt Van Vugt op.

Aanvoerder Danny Lauwen was nog net voor die periode overgekomen. Hij begon bij DSE en kwam via Dosko bij Unitas’30 terecht. ,,Ik had nog net geluk, het jaar na mij werd er voornamelijk met eigen spelers gewerkt. Tegenwoordig krijgen jeugdspelers de voorkeur boven spelers van buitenaf.”

,,We willen een herkenbaar team, waardoor ook veel vrijwilligers betrokken willen zijn en het druk is lang de lijn. Jongens van lagere teams komen liever kijken naar bekenden”, legt Van de Luijtgaarden uit. ,,Ik had ook niet durven dromen dat het zo uit zou pakken, maar door geduld te bewaren, vast te houden aan de visie en jongens uit de club de kans te geven zijn we hier gekomen.”

En daarmee doet Unitas’30 niets geks. ,,Maar ik weet niet waarom het bij ons dan wel zo goed uitpakt en bij andere verenigingen die het proberen niet.”

Van Vugt heeft er wel een verklaring voor. ,,Spelers zien dat we niet ieder jaar een hele rits nieuwe spelers halen, dat zorgt voor vertrouwen. Hoe de spelers met elkaar omgaan en met het bestuur, de sponsors, de vrijwilligers en de supporters dat zorgt voor een warm bad. De juiste mensen zitten op de juiste plaats”, is Van Vugt van mening. ,,Mensen geven en krijgen waardering, dat is heel belangrijk. Bovendien wordt er een rechtlijnig beleid gevoerd. Dingen worden uitgesproken en die worden dan ook uitgevoerd.”

Ondertussen plukt ook het eerste team daar de vruchten van. ,,Alles is hier goed geregeld en het niveau van de spelers die vanuit de jeugd aanhaken is ook steeds hoger. Er is altijd een kern van 7 à 8 spelers geweest die bij elkaar is gebleven. Als groep hebben we daardoor steeds stapjes kunnen zetten. En misschien is het qua niveau soms iets te snel gegaan. Ik durf wel te zeggen dat ieder kampioenschap dat ik meegemaakt heb een verrassing was, maar steeds groeiden we weer naar een hoger niveau”, vertelt Lauwen.

En nu moet Unitas’30 vooral een stabiele vierde divisionist worden. ,,Want je kunt ook dingen kapot maken als je te hard wilt groeien. We moeten niet te gek doen en het eerste team moet niet vervreemden van de rest van de club. We moeten koesteren wat we hebben en iedereen mee laten profiteren”, is Van de Luijtgaarden van mening.