‘Woensdrecht saai? Nee het is veel meer dan veldrijden en vliegtuigen’
Even voorstellenZeg je Woensdrecht. Dan zeg je veldrijden en vliegtuigen. ‘Veel meer valt daar toch niet te halen?’ Het is een opmerking die verslaggever Peter de Brie regelmatig krijgt. ,,Het wordt anders als je er vandaan komt. Mijn wortels liggen op de Brabantse Wal. Dan komen de verhalen vanzelf.”
Delen per e-mail
Politieke hommeles zoals in Steenbergen ga je in Woensdrecht niet zo snel meemaken. En echte probleemwijken zoals Bergen op Zoom, zijn er niet. Het gaat er in de vijf dorpen bovenop de Brabantse Wal over het algemeen gemoedelijk aan toe.
En dat is fijn, behalve als je een nieuwsjager bent. ,,Als je hier niet vandaan komt, kan het knap lastig zijn. Maar ze zijn er wel degelijk, de mooie verhalen.”
‘Er gebeurt hier van alles’
Maar saai, zoals zijn collega's Woensdrecht nog weleens bestempelen, dat is het er volgens De Brie zeker niet. ,,Je moet eens kijken hoeveel hightech bedrijven hier zitten. Op Aviolanda worden onderdelen gemaakt voor Fokker, Airbus, Boeing en de Joint Strike Fighter (JSF). Er gebeurt hier van alles. En dan hebben we het nog niet gehad over de Vliegbasis of het ME-dorp bij de politieacademie in Ossendrecht.”
Daar is De Brie getuige van een bomaanslag op een bus. Weliswaar in scene gezet. ,,Explosievenexpert van over heel de wereld kwamen in Ossendrecht oefenen. Ze deden er sporenonderzoek, leerden herkennen met welk explosief de bus tot ontploffing was gebracht. Dat soort dingen gebeuren hier om de hoek.” Toch hoeft het voor De Brie lang niet altijd spektakel te zijn.
Mooie leesverhalen
Hij haalt net zoveel voldoening uit een mooi leesverhaal. Zoals de sluiting van kunststofbedrijf Polyec Plastics in Putte, opgericht als ‘Van Niftrik’, dat na 90 jaar de deuren moet sluiten omdat DAF als groot als grootste klant is afgehaakt. ,,Tijdens het snookeren hoor ik dat transportbedrijf Bogers als gevolg van dat faillissement het personeel moet ontslaan. Wat doet dat met zo'n familie? Dat is wat ik dan graag wil weten.”
Je hoeft echt niet op zoek te gaan naar wereldproblemen
Het zit 'm vaak in de kleine dingen. ,,Je hoeft echt niet op zoek te gaan naar wereldproblemen. Lezers willen in een sportverslag over het veldrijden, waar ze misschien wel zelf langs de kant hebben gestaan, een stukje herkenning teruglezen. Tegelijkertijd wil je ook iets nieuws brengen, daarom moet je je constant blijven verwonderen. Dan ga je nieuwe dingen zien. Zoals ontwikkelingen op de Kalmthoutse Heide. Als ik iets uit de streek leuk vind om te weten, dan onze lezers ook, denk ik dan.”
Via-via
Dat De Brie in Ossendrecht geboren is, heeft zo zijn voordelen. Als hij via-via hoort dat boswachter Wilton de Dooij, als laatste telg van een boswachtersgeslacht stopt, is hij er als de kippen bij. ,,Landgoed De Groote Meer is zo'n plek waar je normaal niet komt. Als kind kwam je er alleen als het heel hard had gevroren. Dan werd er op de plas geschaatst. Anders was het gesloten terrein. Mooi om daar achter de schermen te kunnen kijken. Dat wekt mijn nieuwsgierigheid.”
Die nieuwsgierigheid zit er al vroeg in. In 1977 ziet De Brie Hennie Kuiper winnen op Alpe d‘Huez. Als hij hoort dat de ritwinnaar een paar huizen verderop woont, belt de negenjarige De Brie na afloop van de Tour aan voor een handtekening. En die krijgt hij. Vanaf dat moment is hij de koers blijven volgen. ,,Ik maakte mijn eigen wedstrijdverslagen.”
Vroeger maakte ik mijn eigen wedstrijdverslagen
‘Gewoon beginnen!’
Zijn schrijftalent valt op. Op de lagere school zegt zijn juf: jij zou een goede verslaggever zijn. Toch gaat De Brie niet voor een studie journalistiek. Hij kiest voor een studie Franse taal en letterkunde aan de Universiteit van Leiden. Als hij NOS-journalist Haye Thomas tijdens een symposium hoort zeggen: 'Wat je moet doen als je de journalistiek in wilt? Gewoon: beginnen!’ Die raad volgt De Brie op. En begint met verslagjes voor ‘t Loopke, een lokaal blaadje.
Als zijn moeder in 1993 leest dat het Brabants Nieuwsblad op zoek is naar een correspondent voor Ossendrecht, klimt hij in de pen. ,,Ik vergeet het nooit. Voor mijn eerste artikel kreeg ik 7,50 gulden.” Een jaar later is De Brie in vaste dienst. Verslaat hij het nieuws uit Steenbergen. Later Bergen op Zoom, Oud Gastel en Zevenbergen. Na een periode als economieverslaggever, stuur hij in de jaren daarna de sportredactie aan.
Weer terug de regio in
,,Mijn werk op sport bestond op een gegeven moment alleen nog uit organiseren. Behalve een column, schreef ik geen letter meer. Ik miste het werk in het veld.”
Zo kwam hij terug op de regioredactie. Met Woensdrecht als zijn terrein. ,,Het voelde meteen als thuiskomen. Als ik in Putte bij de grens kom, sluipt er vanzelf een Vlaamse tongval in hoe ik praat. En elders in de Zuidwesthoek het dialect van de streek. Het praat zoveel makkelijker als je dezelfde taal spreekt. De mensen en situaties van vroeger kent.”
Meer lezen over hoe onze journalisten werken?
Deze zomer was het eens géén komkommertijd: ‘Corona is altijd actueel’
Verslaggever Nico Schapendonk: ‘Politiek is leuker om te volgen dan welke soap dan ook’
Hoe Annelies omgaat met het verdriet van een ander: ‘Als journalist heb ik het soms best even moeilijk’
Hoe John Bas zijn columns schrijft: ‘Sommigen vinden me brutaal, grof gebekt’
Majda krijgt betaald om uit eten te gaan voor een recensie:zo gaat ze te werk
Dit maak je mee als misdaadverslaggever: een brief uit de bajes, martelkamers, ripdeals
Gratis onbeperkt toegang tot Showbytes? Dat kan!
Log in of maak een account aan en mis niks meer van de sterren.Lees Meer
-
Interview
Spannende Tour de France belooft ouderwetse spanning en Nederlands Geel
Wat er ook gebeurt, de Tour must go on. Ook dit jaar volgen wielerverslaggevers Thijs Zonneveld en Daan Hakkenberg ’s werelds belangrijkste wielerronde ‘in het wiel’. Beide kenners verwachten een unieke koers, met volop Nederlands perspectief: “Er kan straks zo maar een Nederlander in het Geel de Champs-Élysées oprijden.” -
Even voorstellen
Polderman Wim mist de reuring in het dorp: ‘Ik ben een man van de evenementen’
OUD GASTEL - Geen dorpsquiz, geen carnaval, zelfs geen braderie. Laat staan een triatlon. Normaal gaat er geen weekend voorbij of in Gastel is wel iets te doen. Polderman Wim van den Broek (56) mist de reuring. De gesprekken met de mensen op straat. ,,Dat is de charme van het vak en dat mis je wanneer alles telefonisch moet.” -
van de hoofdredactie
De vooraf bedachte krantenpagina's moesten op de schop
-
van de hoofdredactie
Onze onmisbare schakels in de ochtend: ‘130 mensen blij maken in de ochtend, leuk toch!’
Zij werken als wij slapen. Zonder hen kunnen wij verhalen en foto's maken zoveel we willen, maar ziet u het resultaat niet terug aan uw ontbijttafel. Onze bezorgers zijn degenen die voor dag en dauw zorgen dat de krant bij u op de deurmat ploft. -
achter de schermen
Wie maakt toch al die foto's voor de krant?
De azc-rellen in Steenbergen, foto’s van het zieke meisje Ana Elena dat een stamceldonor zocht en alles wat daartussen zit; fotograaf Marcel Otterspeer (36) uit Zevenbergen trekt al zeven jaar heel West-Brabant door met zijn camera om foto’s te maken bij de verhalen in deze krant. ,,Het belangrijkste is de mensen, er moet ruimte zijn voor gezelligheid en een lolletje.”
-
Achter de schermen
Edine is een echte regiojournalist: ‘In de regio speelt hetzelfde als in de rest van de wereld’
De regiojournalistiek verlaten? Edine Wijnands uit Breda moet er niet aan denken. Nergens zijn de lijntjes korter dan in de regiojournalistiek, weet de verslaggever Zundert. En dat is precies wat ze zo leuk vindt aan haar werk. ,,Je weet over wie je schrijft en voor wie je het doet.” -
Interview
Chef magazine Sara van Gorp: ‘Onze nieuwe columniste schrijft over onderwerpen die veel mensen raken’
Aanstaande zaterdag ligt er een verfrist magazine in de winkel en op de deurmat. Met een nieuwe naam, een nieuwe columniste en nieuwe rubrieken. Maar natuurlijk ook met vertrouwde namen. Mezza-chef Sara van Gorp over de vernieuwing van het magazine. ‘We hebben met de hele redactie lezers gebeld om te horen wat zij wilden.’ -
Over ons
Karlijn van Houwelingen, correspondent in de VS: ‘Hectisch, soms zwaar, maar altijd boeiend’
Karlijn van Houwelingen (32) is correspondent van het AD en de zeven regionale kranten in de Verenigde Staten. Bijna dagelijks brengt ze nieuws en achtergronden vanuit een politiek verscheurd land in hectische tijden. ,,Ik heb altijd de lezer in mijn achterhoofd: wat zou die willen en moeten weten van wat zich hier afspeelt?”