Tom is redactiechef Baronie: ‘Iets dat leeft onder de lezers zoeken we uit’

Geen moment heeft zijn telefoon rust. Constant lichten er appjes op. En om de haverklap gaat de telefoon. Of hij even wil meedenken over het openingsverhaal in de krant. Hayes zit geen moment stil. En toch weer wel. Want achter het nieuws aanhollen, zoals hij ruim vier jaar als stadsverslaggever deed, doet hij nu als redactiechef niet meer. De dertiger stuurt de Baronie-redactie aan, waar de edities Breda en Oosterhout onder vallen. Hij geeft leiding aan dertien vaste krachten en een hoop freelancers.

Met het vertrek van Yolanda Sjoukes werd hij plots in het diepe geworpen. Aan het begin van de coronacrisis zei hij ‘ja’ tegen zijn nieuwe functie. Hij kon niet meer voortborduren op de lijnen die zijn voorganger had uitgezet. ,,Ineens moest ik het wiel zelf uitvinden”, zegt Hayes. ,,Je hebt in deze tijd totaal geen referentiekader van hoe het nu eigenlijk zou moeten. Tegelijkertijd liggen daar juist kansen. Je kunt de rol nu naar je eigen hand zetten. Al ruim een jaar zitten alle collega’s thuis. En hoewel de krant nog altijd dagelijks gewoon op de mat valt, vraagt dat wel een andere aanpak.”

Even een collega aanschieten op de redactie of samen sparren over onderwerpen: het gebeurt allemaal via de app, videogesprekken en heel veel telefoongesprekken. ,,Het werkt, maar je mist de dynamiek”, zegt Hayes. De eerste maanden vroeg hij zich regelmatig af of hij het wel goed deed.

Toch kan niet alles via de digitale weg. ,,Soms moet je collega’s gewoon even in het echt zien. Zoals tijdens beoordelingsgesprekken. Die heb ik stuk voor stuk buiten gevoerd, tijdens een wandeling in of rondom Breda. Dan liet ik collega’s een route uitzoeken. Erg nuttig, want onderweg kom je nog eens wat tegen en stuit je soms toevallig op nieuws.”

En dat is prettig nu de redactiemail niet meer dagelijks vol met tips zit. ,,Het is af en toe echt harken en het vraagt daardoor veel creativiteit om de krant gevuld te krijgen”, zegt Hayes. ,,Zeker als het gaat om nieuws uit de omliggende dorpen, daar gebeurt nu eenmaal minder dan in een stad als Breda. Toch mogen we dorpen als Ulvenhout en Chaam zeker niet vergeten.”

Constant is zijn vizier gericht op de inhoud van de krant die morgen op de mat valt. ,,In de ochtend ben je bezig met bepalen wat er wel en niet in de krant komt. Vervolgens denk je met verslaggevers mee over de juiste invalshoek of over de vorm van een verhaal. Je kunt de krant niet alleen maar vullen met interviews, of alleen met nieuwsverhalen. Dat moet, net als waar het nieuws vandaan komt, in balans zijn.”

Weten wat er leeft bij zijn lezers is voor Hayes heel belangrijk. ,,En dat is in coronatijd echt lastig. Normaal raap je de verhalen van straat op. Bijvoorbeeld op vrijdagmiddag in de kroeg, wanneer mensen je even aanspreken. Dat zijn dé momenten waar wij journalisten het van moeten hebben. En juist die ontbreken nu volkomen. Dus moet je andere wegen bewandelen.”

En daar komt de digitale techniek om de hoek kijken. De verhalen die overdag gemaakt worden, komen doorgaans meteen online. ,,Als je ziet dat een nieuwsbericht op de website goed gelezen wordt, dan kun je daar in de krant je voordeel mee doen, door het op een prominentere plek weg te zetten. Of het biedt aanknopingspunten voor een verdiepend verhaal, de volgende dag. Want iets dat leeft onder de lezers, zoeken we uit.”

Ondertussen kijkt Hayes reikhalzend uit naar het moment dat hij samen met zijn collega’s weer aan de redactietafel zit. ,,Het is toch gek dat je als chef alle gezichten nog nooit bij elkaar hebt gehad. En elkaar alleen nog lijkt te kennen van de videocalls en telefoongesprekken. Wat dat betreft begin ik het echt een beetje zat te raken, maar wie niet?”