We schuiven aan tafel bij Orangerie Mattemburgh voor een kijkje in de keuken van het recenseren. Majda geeft het ronduit toe. Een beetje een snob is ze wel. Van Sergio Hermans Pure-C in Cadzand tot de Aziatische cuisine van O&O in Sint-Willebrord. Inmiddels heeft ze heel wat sterrententen van binnen en buiten gezien. Ze weet waar het goed eten is. 

,,En dat is meteen een valkuil. Je raakt een beetje verwend. Toch probeer je objectief te blijven. Dat is best lastig. Want of iets lekker is of niet, dat is altijd persoonlijk. Zo heb ik een verschrikkelijke hekel aan banaan. Maar als er banaan in mijn toetje zou zitten, dan geef ik het geen onvoldoende. Je kijkt dan naar: is het iets origineels? En hoe is het voorbereid en opgemaakt.”

Een keer in de maand gaat Ouhajji voor deze krant uiteten. En probeert ze de West-Brabantse keuken uit. Het kiezen van een restaurant is nog niet zo makkelijk. ,,Vooraf neus ik altijd even in ons archief. Want we zijn als krant al op veel plekken geweest. Daarom houd ik voortdurend in de gaten of er nieuwe restaurants openen, zoals laatst in Roosendaal: Hasta la Pasta, een laagdrempelig Italiaans restaurant.”

Hoewel de maaltijd toch wel het belangrijkst is, let Ouhajji op zoveel meer. ,,De ambiance is belangrijk. Ziet het er niet goedkoop uit, is niet alles bij Ikea gekocht. En wat ik zelf altijd leuk vind is een bijzondere locatie. Zo zit Restaurant Oost in Roosendaal in een voormalige kerk. En dan heb je nog de bediening: hebben ze er zin in. Ook dat is belangrijk voor een gezellig avondje uit.”

Waar haar mobieltje normaal zelden op tafel verschijnt, pakt Majda 'm er nu regelmatig even bij. ,,Die ligt standaard op tafel als ik voor een recensie op pad ben. Even gauw een aantekening maken. En ik maak van ieder gerecht een foto. Als lezer wil je toch een idee krijgen van wat je op je bord kunt verwachten.”

Dan komt het moment van de waarheid. Het uitdelen van een cijfer. ,,We hebben een paar criteria waar we op letten. Zo geven we cijfers voor het voor-, hoofd- en nagerecht. Daarnaast beoordelen we de wijnen, de ambiance, de bediening en de prijs/kwaliteitsverhouding. Daar hebben we zelfs een heuse tabel voor. Is het degelijk, dan kom ik al snel op een zeven uit.”

Onvoldoendes heeft Ouhajji nog nooit uitgedeeld. ,,We blijven positief kritisch. Als het echt ondermaats is, dan moet je een tweede keer langs. Misschien had de kok z'n dag niet. Uiteindelijk heeft de lezer ook niets aan een onvoldoende. Ik schrijf liever over een restaurant waarvan ik denk: als je nu eens zin hebt in dit eten, dan moet je daar eens reserveren.”

Inmiddels heeft ze aardig wat restaurants gezien en gaan bepaalde zaken opvallen. ,,Het ontbreekt veel restaurants aan lef. Dat snap ik, als je een beetje in de middenmoot gaat zitten, ben je verzekerd van een groot publiek. Maar het is juist leuk om verrast te worden. Dat zou ik meer willen ervaren. Plus: in West-Brabant zijn weinig internationale keuken. Ik mis de Aziatische, Surinaamse en Ethiopische.”

En daarin schemert meteen haar eigen voorkeur door. ,,Tja, dat blijft O&O in Sint-Willebrord. Daar maken ze kunstwerkjes. Het eten daar is werkelijk nog nooit tegengevallen.” Of ze weleens afgaat op tips of recensies van collega's? ,,Regelmatig. Toch kan ik me lang niet altijd vinden in de recensies. Dan denk ik: Wat, zo'n hoog cijfer. Dat zou ik niet gedaan hebben.”

Waar ze binnenkort gaat eten laat Majda in het midden. ,,Ik wil nog heel wat keukens uitproberen. Zowel voor het werk als privé. Dat is het leuke aan dit werk. Wie kan er nu zeggen dat ie betaald wordt om over eten te schrijven. Fantastisch toch?”