Jacques deed verslag van het horecaprotest in Breda: ‘De situatie wijzigde met de minuut’

,,Het ging allemaal snel”, vertelt hij. ,,De manier waarop ik het liefste werk, is met een potlood achter mijn oor en een kladblok in mijn broekzak rondkijken, observeren en hier en daar iemand aanspreken. Dan op mijn gemak het verhaal uitwerken. Dat ging dinsdag niet, want de situatie wijzigde met de minuut. Het begon ’s ochtends al toen ik aankwam, na het ketchupbericht bij café Boerke Verschuren van Johan de Vos. Was dat al opgeruimd, zijn er meer van dat soort dingen gebeurd? Dan heb je al een nieuwsinsteek.”

De tekst gaat verder onder de foto

Het eerste dienblad werd die dag onder luid applaus naar buiten gebracht. Een klein halfuur later kwamen de handhavers om de boel te ontruimen. ,,Er zaten ‘gewone’ klanten en BN’ers, die ik ook aansprak. Zo ging het aan één stuk door. Ik ben er een paar uur geweest, tot ik merkte dat er niet veel meer veranderde. In overleg met de redactie kwam ik naar kantoor. Ik was toevallig ook aan de beurt voor mijn wekelijkse column. Ik wilde het over wat anders hebben, maar mijn hoofd zat zo vol met het onderwerp.” 

Hij besloot er toch over te schrijven. ,,Over hoe bizar het allemaal was. Pas rond 18.00 uur begon ik met het schrijven van het verhaal voor de krant. Voor de website gaat alles snel, in kleine stukjes. Voor de krant moest ik een afgerond verhaal maken over de hele dag. Rond 20.00 uur was het verhaal af. Het was een lange, enerverende dag. Heel leuk om mee te maken, maar zo moeten niet alle dagen zijn”, zegt hij lachend.

Met een dubbel gevoel stond de Bredase verslaggever op de Ginnekenmarkt. ,,Aan de ene kant vind ik het leuk om zo’n onderwerp op te pakken. Ik draag de horeca een warm hart toe, heb er zelf vroeger in gewerkt en ben nu een enthousiaste klant. Als journalist stap ik objectief op zoiets af, maar als persoon loop ik daar met dubbele gevoelens rond. Aan de ene kant denk ik: wees voorzichtig, doe niet te veel. De coronacijfers zijn nog te hoog. Maar aan de andere kant gaat het bij mij, zoals bij heel veel mensen, kriebelen om op het terras te zitten met vrienden en familie wanneer de zon schijnt. Dat is dubbel.”

Update na update, pushbericht na pushbericht. Hoe lang blijft dit soort nieuws interessant? ,,We houden keurig bij hoe verhalen online gevolgd worden. Vanaf het moment dat de handhavers ’s middags kwamen en het terras werd afgebroken, zagen we een enorme piek in het aantal lezers. Daarna zwakte het weer af . Als je niks toevoegt, zakt de belangstelling weg. De mensen die er interesse in hebben, hebben het al gelezen en er komen dan niet veel nieuwe lezers bij. Als er niks spannends meer gebeurt, moet je stoppen met updaten.”

Johan de Vos, horecaondernemer en vice-voorzitter van de Bredase afdeling van Koninklijke Horeca Nederland, komt sinds de coronacrisis vaak aan het woord in deze krant. Is dat iets wat mensen snel beu raken? ,,Dat is een vraag die met grote regelmaat terugkomt op de redactie. Eind vorig jaar was dat ook al het geval, een deel was Johan de Vos-moe. Geldt dat alleen voor ons als krant, omdat we er zoveel over schrijven, of ook voor de lezers?", vraagt hij zich hardop af.

,,Ik heb gepleit voor een groot interview met De Vos rond de feestdagen, wanneer we veel terugblikverhalen publiceren. Natuurlijk ging het over wat er allemaal gebeurd is rondom de horeca en corona, maar ik wilde hem ook als mens laten zien. Als mensen iets meer over iemands karakter weten, via een interview, kijken ze er anders tegenaan en zullen ze misschien minder snel ‘heb je hém weer’ denken.”